Door: Lenjef
08 sep 2010
Tags:alleen, glas, huilen, regen, storm, wind
Categorie: emoties, filosofie, Fotografie, gedachten, Gedichten, gevoelens, natuur, Poëzie, Rijmen
3 reacties
alsof hij door de storm wordt geslagen zo hard huilt de wind
de onophoudelijke regen begint op het gemoed te wegen
het lijkt of de ramen wenen voor de eenzaamheid die ’t glas aan de binnenkant vindt
prachtig gedicht, Lenjef. De kleuren van de eenzaamheid en een vleug of droefheid. Heel mooi. Dank je wel voor het delen. groetjes, Francina
Leuke foto. Neem je die ook zelf?
Gelijk heb je, de regen weegt op het gemoed en nu al begin september…
Δ
Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.
prachtig gedicht, Lenjef. De kleuren van de eenzaamheid en een vleug of droefheid. Heel mooi. Dank je wel voor het delen.
groetjes, Francina
Leuke foto. Neem je die ook zelf?
Gelijk heb je, de regen weegt op het gemoed en nu al begin september…