Ik zie dat bij mijn moeder ook. Ze heeft nu een mevrouw die al wat ouder is waardoor ze gewassen wordt en daar is ze zo blij mee. Maar inderdaad je moet het maar ondergaan en steeds weer een stukje zelfstandigheid afstaan.
Ooit als jochie in het ziekenhuis gewassen moeten worden door andere zachte handen… dan is het met tanden heel veel puber schroom verbijten…
Mooi Lenjef.
Ik zou het niet fijn vinden om door onbekenden te worden gewassen ;-( Anderzijds is het fijn als je het zelf niet meer kan en iemand je helpt. Ik hoop nooit in een rusthuis terecht te komen… Trieste maar ook mooie woorden.
Lieve groet
Heel erg mooi verwoord… echt precies zoals het is.
Aan beide kanten (moeder en schoonmoeder) meegemaakt, zo intriest… maar onvermijdelijk met die nare ziektes…
Hij is weer prachtig, Lenjef – maar wat jammer dat de schroom na het uitvallen der tanden bij velen nog altijd niet is overwonnen. Zonder schroom zouden de handen eindeloos troostend en strelend kunnen zijn.
Fotogedichten van Lenjef 
Ik zie dat bij mijn moeder ook. Ze heeft nu een mevrouw die al wat ouder is waardoor ze gewassen wordt en daar is ze zo blij mee. Maar inderdaad je moet het maar ondergaan en steeds weer een stukje zelfstandigheid afstaan.
Geen andere keus…..
Ooit als jochie in het ziekenhuis gewassen moeten worden door andere zachte handen… dan is het met tanden heel veel puber schroom verbijten…
Mooi Lenjef.
Leuk, al gaat het in NL niet veel meer op. Daar worden alle verzorgingstehuizen weggesaneerd.
Ik zou het niet fijn vinden om door onbekenden te worden gewassen ;-( Anderzijds is het fijn als je het zelf niet meer kan en iemand je helpt. Ik hoop nooit in een rusthuis terecht te komen… Trieste maar ook mooie woorden.
Lieve groet
Heel erg mooi verwoord… echt precies zoals het is.
Aan beide kanten (moeder en schoonmoeder) meegemaakt, zo intriest… maar onvermijdelijk met die nare ziektes…
Wat mooi en wat raak, Lenjef! Ik kan dat helemaal meevoelen.
Niets omhanden
als was in handen
met of zonder schroom
geen mooie toekomstdroom.
Groetjes, Ria
Hij is weer prachtig, Lenjef – maar wat jammer dat de schroom na het uitvallen der tanden bij velen nog altijd niet is overwonnen. Zonder schroom zouden de handen eindeloos troostend en strelend kunnen zijn.
ontroerend gedicht, Lenjef.
wel zeer mooi omschreven!
Heel knap verwoord Lenjef, het ontroert…
Leuk. Vind het zowel ontroerend als grappig.